podrozdział pracy licencjackiej
Wygląd, wymiary i oznaczenia karty płatniczej są ściśle określone według międzynarodowych norm ISO 7810 i 7811. Karta ta wykonana jest ze sztywnej folii PVC lub PTG i ma kształt prostokąta o wymiarach 8,5 na 5,4 cm. Grubość karty może być różna w zależności od jej typu i wynosi od 0,36 mm do 0,84 mm (w przypadku karty procesorowej).
Na awersie karty znajdują się:[1]
- cechy systemów (logo, hologram organizacji)
- logo banku
- numer karty (numer organizacji i banku, numer karty lub numer konta oraz cyfra kontrolna)
- imię i nazwisko właściciela (okaziciela) karty
- okres ważności karty
- oznaczenie zasięgu karty (lokalne, międzynarodowe)
- typ karty
- opcjonalnie zdjęcie właściciela (okaziciela) karty
- opcjonalnie mikroprocesor
Najczęściej awers karty ma indywidualną szatę graficzną określoną przez bank- wydawcę karty. Wyjątek stanowią karty organizacji American Express i Diners Club, których szata graficzna jest ściśle określona.
Na rewersie karty standardowo umieszcza się:[2]
- pasek magnetyczny z naniesionymi danymi
- pasek do podpisu (z dodatkowymi zabezpieczeniami charakterystycznymi dla danego systemu kart płatniczych)
- informacje od wystawcy (czyją własnością jest karta, co robić w przypadku zgubienia)
- opcjonalnie zdjęcie posiadacza karty
Karty wybranych organizacji posiadają na rewersie hologram i logo systemu.
Numer karty, data ważności karty, typ karty wraz z rokiem przystąpienia do organizacji (o ile występuje) i dane posiadacza karty są najczęściej wytłoczone na karcie. Wytłoczenie danych pozwala na szybkie ich przeniesienie na dowód sprzedaży za pomocą mechanicznego urządzenia. Coraz częściej jednak dane te nie są tłoczone lecz nadrukowane i wówczas karty mogą być używane wyłącznie w środowisku elektronicznym.
Numer karty bankowej jest jej najważniejszym elementem. „Każda karta bankowa posiada swój numer, na którego podstawie można ustalić zarówno organizację płatniczą, bank, który wydał kartę, a także numer rachunku karty w tym banku. W celu uniknięcia mylnego wpisania numeru do komputera podczas wprowadzania danych, każdy numer zawiera cyfrę kontrolną, która jest obliczona na podstawie całego numeru. Podczas wprowadzania danych, komputer oblicza cyfrę kontrolną i porównuje je z cyfrą odczytaną z karty. W razie stwierdzenia różnicy sygnalizuje błędne wprowadzanie numeru i żąda jego powtórzenia.”[3]
„Pierwsze 6 cyfr wytłoczonych lub wydrukowanych na karcie stanowi numer identyfikacyjny wydawcy karty. Następny człon numeru karty to PAN (podstawowy numer rachunku). Numer ten koniecznie musi być numerem konta klienta i może być nadawany przez bank jako drugorzędny numer rachunku.
Ostatni człon stanowi liczba kontrolna. Pierwsza cyfra rozpoczynająca numer karty identyfikuje rodzaj wydawcy karty. Reguluje je norma ISO według której rezerwacja obejmuje następujące branże:
- 0 – ISO/TC 68 i inne
- 1 – linie lotnicze
- 2 – linie lotnicze i inne
- 3 – karty klubowe T&E
- 4 – banki/instytucje finansowe
- 5 – banki/instytucje finansowe
- 6 – sieci handlowe i banki
- 7 – sieci sprzedaży paliw
- 8 – telekomunikacja i inne
Początkowa cyfra 9 zarezerwowana jest do wykorzystania przez poszczególne państwa dla celów lokalnych.”[4]
Karty płatnicze posiadają datę ważności. „Każda karta płatnicza jest ważna przez określony czas – najczęściej rok, nie dłużej jednak niż trzy lata z uwagi na trwałość danych zapisanych na pasku magnetycznym. Kartą można posługiwać się do ostatniego dnia miesiąca w którym upływa jej ważność. Na kartach płatniczych często podawana jest również data początkowa ważności karty. Karta nieważna, w przypadku usiłowania dokonania nią transakcji, zostanie zatrzymana przez bankomat lub obsługę punktu handlowo-usługowego.
Typ karty – każdy bank stara się posiadać w swojej ofercie karty przeznaczone dla różnych typów klientów. Zasadniczo wyróżnia się karty dla dwóch typów klientów: indywidualnych i dla organizacji. Karty te mogą być zróżnicowane w zależności od materialnego i społecznego statusu klienta. Typ karty jest najczęściej umieszczany na karcie w formie napisu i symboli.”[5]
„Znak organizacji płatniczej jest umieszczany na karcie z uwagi na potrzebę odróżnienia organizacji płatniczych. Pozwala to na identyfikację karty w punktach handlowych i bankomatach. Symbol umieszczany jest w ściśle określonym miejscu na karcie. Możliwe jest wydanie karty, która należy do kilku organizacji płatniczych – jednak takie rozwiązanie ze względów konkurencyjnych nie jest stosowane.
Hologram to bardzo cienka folia metaliczna, na którą techniką laserową naniesiono rysunek bądź tekst, który w zależności od projektu może sprawiać wrażenie dwu- lub trójwymiarowego. Po raz pierwszy hologram został zastosowany przez organizację MasterCard. Hologram jest niezwykle trudny do podrobienia, a ocena jego wykonania i jakości może być dokonana bez żadnych specjalistycznych urządzeń. Stąd też hologram jest jednym z najczęściej stosowanych zabezpieczeń kart bankowych.”[6]
„Wzór graficzny kart płatniczych nie jest objęty standaryzacją. Nie stanowi on też istotnego zabezpieczenia karty, choć przez niektóre banki jest również w tym celu wykorzystywany. Niektóre organizacji wprowadziły ograniczenia dotyczące stosowanych kolorów tła karty, np. kolor złoty zarezerwowany jest dla kart Gold, a srebrny dla kart Business.
Podpis posiadacza to jedno z najważniejszych zabezpieczeń każdej karty płatniczej. Jest on umieszczany na specjalnie do tego celu przygotowanym silikonowym pasku znajdującym się na rewersie karty pod paskiem magnetycznym. Pasek ten jest dodatkowo zabezpieczony przed sfałszowaniem poprzez umieszczenie na nim mikrodruku oraz elementów widocznych tylko w promieniach ultrafioletowych. Pasek silikonowy posiada takie właściwości, że raz umieszczony w tym miejscu podpis posiadacza karty nie może być zmieniony.
Niektóre banki, oprócz podpisu posiadacza, w trakcie personifikacji karty umieszczają na niej zdjęcie osoby, do której należy karta. Zastosowanie zdjęcia jest jednak zabezpieczeniem wzbudzającym liczne wątpliwości fachowców. Często można spotkać opinie, że zastosowanie zdjęcia zmniejsza czujność sprzedawców i nie zwracają oni już uwagi w sposób dostateczny na pozostałe zabezpieczenia karty.”[7]
[1] „Karty płatnicze w Polsce” Andrzej Bury; CeDeWu Warszawa 2001r; str. 16
[2] A.Bury „Karty…” op.cit.; str 16
[3] J.Sosnowski „Systemy…”; op.cit. str 164
[4] A.Bury „Karty…” op.cit. str. 14-15
[5] „Karty płatnicze 1998/99” Andrzej Bury; CeDeWu; Warszawa 1998; str. 29
[6] J.Sosnowski „Systemy…”; op.cit. str 164
[7] A.Bury „Karty płatnicze 1998/99” op.cit.; str. 29-31
Prace licencjackie karty 
Dodaj komentarz